Kabel koncentryczny to przewód telekomunikacyjny, który stosuje się do transmisji sygnałów zmiennych małej mocy. Jest bardzo uniwersalny i wykorzystuje się go w różnych instalacjach: antenowych, kablowych, przesyłowych czy sieciowych. Słowo „koncentryczny” w jego nazwie odnosi się do wspólnej osi geometrycznej wewnętrznego przewodnika i zewnętrznej osłony. Kabel koncentryczny różni się od innych rodzajów kabli osłonowych tym, że jego wymiary są kontrolowane. Ma to na celu zapewnienie precyzyjnego, stałego odstępu między przewodnikami, co przekłada się na skuteczne działanie linii transmisyjnej.
Budowa kabla koncentrycznego
Kabel koncentryczny składa się z kilku podstawowych elementów. Najważniejszym z nich jest przewód elektryczny, zwykle miedziany, który zapewnia minimalny opór dla impulsu elektrycznego. W instalacjach, które nie wymagają szybkiej transmisji, używa się także linek stalowych i aluminiowych. Kabel koncentryczny ma izolację wewnętrzną, która wykonana jest najczęściej z polietylenu jednolitego lub spienionego. Decyduje ona bezpośrednio o jego impedancji, czyli parametrze wpływającym na ewentualny ubytek sygnału.
Elementem kabla koncentrycznego jest także ekran – najczęściej w postaci folii aluminiowej, oplotu miedzianego lub aluminiowego. Stanowi on drugi niezbędny ośrodek przewodzący, a ponadto chroni kabel przed zakłóceniami elektromagnetycznymi pochodzącymi ze środowiska. Kabel koncentryczny może również posiadać izolację zewnętrzną, która ma za zadanie chronić jego wnętrze przed uszkodzeniami mechanicznymi, przerwaniem i wilgocią. Jest ona ważnym elementem konstrukcyjnym dla tanich kabli z niepełnym oplotem. Kable koncentryczne zakończone są najczęściej złączkami, które charakteryzują się taką samą impedancją co kabel. Projektuje się je w taki sposób, aby utrzymywały ten sam kształt w całym połączeniu.