Kabel skrętkowy, potocznie zwany skrętką, jest rodzajem kabla sygnałowego stosowanego w instalacjach teleinformatycznych. Współcześnie wykorzystuje się go przede wszystkim w telefonii analogowej oraz sieciach Ethernet. Ponadto używają go instalatorzy systemów bezpieczeństwa: SSWiN, KD, domofonowych i wideodomofonowych. Kabel skrętkowy zbudowany jest z jednej lub kilku par skręconych ze sobą żył. Taka budowa pozwala na wyeliminowanie wpływu zakłóceń elektromagnetycznych oraz zakłóceń wzajemnych między sąsiednimi parami, czyli tak zwanych przesłuchów.
Rodzaje kabli skrętkowych
Istnieje kilka rodzajów kabli skrętkowych, które różnią się między sobą wieloma parametrami: przepustowością, odpornością na zakłócenia czy zasięgiem instalacji. Podstawowy podział dotyczy obecności ekranowania, które ma decydujący wpływ na występowanie zakłóceń. Wyróżnia się skrętki nieekranowane oraz ekranowane. Wśród skrętek ekranowanych dostępne są skrętki ekranowane folią (FTP, ang. Foiled Twisted Pair) oraz oplotem z siatki z drutu (STP, ang. Shielded Twisted Pair). Ponadto ekranowanie może dotyczyć całego przewodu lub poszczególnych par skrętek.
Z wymienionych powyżej powodów oznaczenie skrętki dotyczące ekranowania składa się z dwóch części: pierwsza z nich informuje o ekranowaniu całego kabla, a druga – pojedynczej pary żył w kablu. Przykłady: kabel U/UTP to skrętka nieekranowana (zarówno cały kabel, jak i poszczególne pary są nieekranowane), a kabel F/UTP jest w całości ekranowany folią, ale poszczególne pary nie są ekranowane.
Klasy i kategorie kabli skrętkowych
Kable skrętkowe można podzielić także ze względu na kategorię i klasę, do której zostały przypisane. Występowanie tych dwóch pojęć związane jest z istnieniem dwóch standardów rozpowszechnionych przez dwie organizacje: TIA (Telecommunications Industry Association, pol. Stowarzyszenie Przemysłu Telekomunikacyjnego) oraz ISO (International Organization for Standarization, pol. Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna). Przykład: kabel kategorii 1 według TIA jest jednocześnie kablem klasy A według ISO. Obecnie w nowych budynkach stosuje się głównie okablowanie kategorii 6 / klasy E, ponieważ dzięki podwójnemu stosunkowi sygnał/szum w porównaniu do okablowania kategorii 5e / klasy D zapewnia ono maksymalną niezawodność działania i zwrot inwestycji.