Okablowanie strukturalne to system okablowania telekomunikacyjnego, który wykorzystywany jest do różnych zastosowań. Pozwala na realizację określonej konfiguracji połączeń adekwatnie do konkretnych potrzeb użytkowników. Okablowanie strukturalne musi spełniać wszelkie normy międzynarodowe, a także normę polską PN-EN 50173.

Okablowanie strukturalne może być objęte zestawem standardów uniwersalnych, ale również opracowanych przez konkretnych producentów, którzy określają własne sposoby realizacji połączeń przewodowych niezbędnych do budowy sieci teleinformatycznych. Mogą one obejmować zarówno pojedyncze budynki, jak i tworzyć połączenia między nimi. To główna różnica między okablowaniem strukturalnym a siecią kablową operatorów telekomunikacyjnych. Standardy te dotyczą nie tylko parametrów fizycznych i mechanicznych poszczególnych elementów, takich jak kable, złącza czy panele krosownicze, ale również zasady projektowania i budowania systemów transmisji. Wymusza to również konieczność zdobycia stosownych umiejętności i uprawnień przez osoby, które podejmują się prac z zakresu instalowania okablowania strukturalnego.

Wymagania dotyczące osób wykonujących instalację sieci okablowania strukturalnego

Osoby wykonujące instalacje okablowania strukturalnego muszą mieć ważne uprawnienia i certyfikat wydany przez producenta okablowania, który znajduje zastosowanie w danym projekcie. Certyfikat instalatora, jakim dysponuje wykonawca instalacji, jest dokumentem terminowym, który wydawany jest zwykle na okres jednego roku lub dwóch lat. Aby przedłużyć ważność tego dokumentu, instalator zobligowany jest do uczestnictwa w szkoleniu prowadzonym przez danego producenta lub dystrybutora okablowania.

Każdy wykonawca, który autoryzuje system okablowania strukturalnego, powinien mieć uprawnienia do objęcia zainstalowanego systemu przez okres 25 lat, jeśli tyle wynosi gwarancja systemowa udzielana przez producenta okablowania.