Kabel skrętkowy, zwany popularnie skrętką, to rodzaj przewodu sygnałowego stosowanego do przesyłania informacji w łączach telekomunikacyjnych i sieciach komputerowych. Zbudowany jest z jednej lub więcej par żył skręconych ze sobą w celu ograniczenia wpływu zakłóceń elektromagnetycznych i wzajemnych. Kable skrętkowe występują w różnych klasach. Czym się one między sobą różnią?
Czym jest klasa skrętki?
Najprościej mówiąc, klasa kabla skrętkowego określa jego zdolność do przesyłania informacji. Informuje o tym, jakie pasmo częstotliwości wykorzystuje dany kabel oraz z jaką prędkością można transmitować dane za jego pomocą. Parametry dla poszczególnych klas skrętki definiują normy ISO/IEC 11801 oraz EN 50173. Każdej klasie odpowiada kategoria według standardu TIA/EIA 568A.
Obecnie stosowane klasy skrętki
Pierwsza zdefiniowana klasa skrętki to A (kategoria 1). Umożliwia ona realizację usług telefonicznych z pasmem częstotliwości do 100 kHz. Następnie pojawiły się kable klasy B i C wykorzystujące wyższe pasma częstotliwości. Dziś skrętki klasy A, B i C, ze względu na swoje ograniczenia w zakresie prędkości przesyłania danych, nie są już używane do budowy sieci komputerowych.
Obecnie w sieciach teleinformatycznych stosuje się skrętki klasy D i wyższych. Kable skrętkowe klasy D (kategorii 5e) przeznaczone są do sieci Fast Ethernet (100Base-T) oraz Gigabit Ethernet (1000Base-T) wykorzystujących pasmo częstotliwości do 100 MHz. Coraz większą popularność zdobywają skrętki klasy E i EA (kategorii 6 i 6A). Przeznaczone są do sieci Gigabit Ethernet, a te drugie także do 10-Gigabit Ethernet (10GBase-T). Wykorzystują odpowiednio pasmo częstotliwości do 250 i 500 MHz. Kable skrętkowe klasy D, E i EA mają złącze RJ-45.
Przyszłościowym wyborem są kable skrętkowe klasy F i FA (kategorii 7 i 7A). Przeznaczone są do sieci 10-Gigabit Ethernet i wykorzystują pasmo częstotliwości odpowiednio do 600 i 1000 MHz. Stosuje się w nich inne złącza niż w kablach klasy D, E i EA, a mianowicie GG45 i TERA. W trakcie rozwoju są kable klasy I i II (kategorii 8.1 i 8.2). Zakładają one wykorzystanie pasma 1600-2000 MHz i prędkość transmisji przekraczającą 40 Gbit/s.